Woorden schieten te kort voor een goede titel

MARIJN

De eerste dagen vol met nieuwe indrukken en ervaringen zoals ik die nog niet kende. Na een emotioneel afscheid op Schiphol, waar duidelijk werd dat ik de afgelopen weken voor onder spanning heb geleefd, was het dan echt zover.
Na een lange zit kwamen we aan op San Jose, Ik had nog nooit echte sloppen gezien, maar vanuit het vliegtuig was dat mijn eerste kennismaking. Ok schakelen dus!

Toen we redelijk rap een taxi hadden naar het centrum begon het keihard te regenen.... en ik zei nog in Nederland dat het zo fijn was om met regen te vertrekken dat maakt het makkelijker... haha ook hier gewoon regen!
San Jose, een echte stad waar je niet moet komen om vakantie te vieren. Totaal geen allure of iets. Wel indrukwekkend voor ons omdat dit de eerste keer was in een dergelijk land. Wij waren dan ook zelfs onder de indruk van de grote van de stoepgoten.

Na 2 nachten San Jose zijn we met de Ticabus op woensdag 6 uur in de ochtend vertrokken naar Nicaragua. Van de 8 uur durende reis hebben we 2 uur doorgebracht bij de grens. Rare toestanden allemaal, zal wel horen in deze landen. Bus wordt gedesinfecteerd wij formulieren invullen, 3x hetzelfde, paspoort afgeven aan de buschauffeur samen met 13 dollar (de lonely planet zegt 7...) Dan maar hopen dat die terugkomt want je voelt je al een beetje genaaid... Gelukkig we gaan verder, het laatste stuk door Nica is appart. Nica oogt al direct armer, minder ontwikkeld en veel rotzooi langs de weg. Maar ook dat heeft zijn charmes vanuit een bus met airco en fijne stoelen.

In Granada aangekomen staat er direct een taxi die ons wel naar het hotel wil brengen. Hij begint met 4 dollar per persoon voor 3 minuten... Dacht dat kan goedkoper wordt uiteindelijk 2 dollar voor de hele rit. Volgens mij toch te veel maar toch 6 dollar afgedongen.... Ik moet ergens beginnen!
Mara had voor ons een kamer geregeld in haar hotel Hotel Con Corazon. Mijn god, wat was dat een rare binnenkomst. Iedereen kende mij van verhalen en ik herkende het hele hotel van alle Skype gespreken met Mara. Het was ook raar om daar doorheen te lopen, maar wel leuk.

Sofie en ik hadden maar meteen besloten om volgende week wat langer in Granada te blijven en dus maar een cursus Spaans te gaan doen. Granada gaf meteen een goed gevoel. We zullen dan ook slapen in het huis waar Mara woonde de afgelopen maanden en elke ochtend 4 uur Spaans krijgen. Kunnen we beter de mensen volgen en hopelijk ook meer gespreken hebben met mensen. We redden ons nu prima, maar we komen wat handen en voeten te kort. Daarnaast kunnen we via deze school meedoen aan diverse excursies.

Nu zitten we sinds gisteren op Isla Ometeppe. Toen zijn met de boot vanuit naar Granada naar Isla Ometeppe gegaan. Een mooie boottocht van 4 uur.  Aangekomen zijn we in het donker zijn we opgehaald door de taxi van onze Hacienda. Op de boot hadden we eigenlijk een goedkopere rit geregeld en wilden we niet meer met de gereserveerde taxi, maar we konden niet meer terug en vonden een Nederlands stel die met ons mee wilden. Dat scheelde in de kosten, maar wat een mazzel! Na een klein 1,5 uur rijden over een traject van 20km kwamen op het iddylische plekje aan. Het geluk werd vergroot toen de goedkope taxi 2 uur later aan kwam met een dozijn aan mensen die totaal doorweekt van de regen aan kwamen. Zij zijn blijkbaar in een veewagen vervoerd door de stromende regen. En dat voor 2 dollar verschil...

De plek hier is fantastisch! Onze eigen cabin heeft uitzicht over het meer, eigen hangmat en koude douche. Alles is hier biologisch en verantwoord. Wel veel regels en streng, maar ach de het is lekker hier. Hiervoor tzt een aparte blog.

Mara heeft mij uitgedaagd om dezelfde helse wandeling te gaan doen hier op het eiland. Ik ben dan ook erg benieuwd. De mensen hier zweren bij de zwaarte maar je moet het gedaan hebben. Om een extra dimensie aan deze wandeling te geven beginnen we aan de kant van onze Hacienda. Deze wandeling schijnt nog iets zwaarder te zijn. Vandaag hebben wij alvast geoefend door het bezoeken van een waterval in buurt. Wat een mooi plekje! zie de foto´s. Ik had alleen nooit geweten dat ik zo hard kon zweten hier. Boven aangekomen kon ik mijn shirt alweer uitwringen van de warmte. Na 3 uur waren we boven bij de waterval en hebben we even kort gezwommen, want zo warm was het niet.

Morgen gaan we dan de Maderas beklimmen, althans ik. Sofie is afgehaakt nadat ze last heeft gekregen van haar knie. Ik heb nu een Nederlands stel zo gek gekregen om mij mee te nemen met een gids. De planning is om om half 7 te beginnen, beetje voor warmte uit. Veel vocht en eten mee. Ik ben benieuwd!