17 soorten wijn alstublieft en de Aconcagua

26 t/m 29 januari Papa en mama rondgeleid door BA, meteen ook de heetste dagen van mijn verblijf in BA
29 t/m 1 februari Mendoza, een uitgebreide wijntour met het proeven van 17 heerlijke wijnen en een dagtocht door het hooggebergte van Mendoza richting Chili. Met als hoogtepunten Puente del Inca, de Aconcagua (6969m hoog) en de oude pas naar de grens met Chili op 4000m hoog. Deze tocht heeft de grote bevrijder van Zuid Amerika, San Martin, in de 19e eeuw ook gemaakt.
 
Dinsdagavond 25 januari was het dan eindelijk zover. Ik hoefde voor 3 weken niet meer alleen te zijn en kon mijn ouders na precies 6 maanden weer eens in de armen sluiten. Aangekomen in mijn appartement heb ik hen maar meteen kennis laten maken met de Argentijnse Champagne en de Empenadas.
De eerste dagen heb ik ze door BA rondgeleid en kennis laten maken met een beetje de Argentijnse gewoonten.
 
Zaterdags zijn we dan met het vliegtuig naar Mendoza gevlogen. Wat een verschil was dat met BA weer. Heerlijk rustig, veel groen en een stuk schoner. Dat was even wat anders. Mendoza zou ons startpunt zijn voor de roadtrip naar Salta en uiteraard ook een verplicht nummer in Mendoza is een wijntour. Direct maar geboekt voor de zondag, want op maandag zouden alle wijngaarden dicht zijn vanwege de nationale feestdag voor Wijnarbeiders. Ze verzinnen het hier weer wel.

Om 8.45 uur werden we op zondag opgehaald en hebben we in een groep van 7 toeristen door een bevlogen gids, Vicotria, koersgezet naar de eerste wijngaard. Na een korte rondleiding daar was het natuurlijk direct tijd voor het proeven van wijn. Normaal ben ik rond 10 uur in de ochtend eerder in voor een kopje lekkere koffieverkeerd of thee, maar het proeven van een wijntje van 400 euro sla ik natuurlijk niet af. Wel een beetje raar om op dat tijdstip al aan de wijn te zitten. Om er een beetje aan te wennen waren het er om meteen 5. Dit wordt nog wat dacht ik al. Op naar de volgende boerderij. Uiteraard was ik weer in slaap gevallen in de bus. Slaap al makkelijk, maar naar 5 wijnen proeven in glazen die redelijk gevuld waren ging dat nu al makkelijker.
Na de 2 boederijen was het tijd voor een heerlijke 4 gangen lunch op een mooie plek in een oude wijngaard. Bij de 4e wijngaard was ons hele tourgroepje toch al een stuk uitbundiger en kwam de gezelligheid er goed in. Ik dacht nog, je zou maar de 4e wijngaard zijn en een groep moeten rondleiden. Maar ze deed het leuk en goed.
Nou na 17 wijnen en een heerlijke lunch werden we weer bij ons hotel afgezet en heb ik even een dutje gedaan. Mijn god wat een overdaad, maar wel super leuk.
 
Maandag konden we dan onze auto ophalen. Een echte Chevrolet Corsa. Deze jongen moet ons dus over Argentijnse wegen naar Salta leiden. We waren meteen van plan om deze maar eens goed te testen door richting de grens van Chili te rijden, dat is dan richting Las Cuevas. Onderweg vele mooie vergezichten op de Andes en een aantal hoogtepunten zoals Puente del Inca en de Aconcagua, de hoogste berg naar de Himalaya. De trip was wederom een indrukwekkende, pap en mam waren dan ook al meteen onder de indruk van de grootsheid, de kleuren en de leegte van de Andes. De verhalen die ik Bolivia en de andere landen nog aan Mara vertelde over de geologie en het ontstaan van dit gebergte werd door mijn vader nog eens uitgediept en weet ik nu nog eens een beetje meer. En weet ik ook dat wat aan Mara vertelde dus ook goed was. Dus Maar, gaan we nog een keer?

Voor mij een hoogtepunt was vooral de pas naar Chili. Deze oude pas kan nog steeds gebruikt worden, maar de tunnel is tegenwoordig sneller en dus drukker. De pas is de toeristische manier. Een heerlijke gravel weg, met soms passages niet veel breder dan de Most Dangerous Road in Bolivia, maar hier dan zonder begroeing. Langzaam kroop de weg omhoog over de smalle wegen waar af en toe de auto een beetje weggleed. Heerlijk om te rijden!! Uiteindelijk boven op 4000m, ijzige kou en kale hellingen zover het oog reikte. Besneeuwde toppen van 6000'ers overal om je heen. Boven aan de pas stond ook een groot beeld als teken van de vrede tussen Chili en Argentinie, de Cristo Redentor. Hoe toepasselijk. Het mooiste was toch nog wel een stille vader naast mij en een beetje angstige moeder achter mij.

Reizen met je ouders verandert ook maar weinig in de loop der jaren. Papa neemt nog steeds een complete toilettas vol medicijnen mee, maar hij wel met bijsluiter en zelfs met spullen om te hechten. En mama noteert net zoals vroeger elk detail van de reis in haar dagboekje.

Het gehele verblijf in Mendoza was een goede generale van de tocht die we nu aan het maken zijn richting Salta.