Isla Ometeppe, hemel en hel bijelkaar.

De Hel

Nadat ik vrijdag nog zo stoer had gepost dat ik wel even die berg op zou lopen stortte ik finaal in. Hierdoor begon ik enorm te twijfelen over mijn lichamelijke gesteldheid en of ik de toch wel aankon. Na een liter water met ORS knapte ik weer helemaal op en had zelfs voor het eerst weer eens goed gegeten. Blijkbaar had ik zoveel vocht verloren op weg naar de waterval dat mij dat iets te duur kwam te staan.
Toch maar een slag om de arm gehouden en het Nederlandse stel ingelicht dat ik pas in de ochtend zou beslissen om mee te gaan.

Zaterdagochtend half 7 begonnen met een ontbijt dat speciaal eerder was klaargemaakt. Ik had 2 bananenpannekoeken besteld en voor de lunch een broodje kaas (wetende dat deze zo groot zijn).
Kwart voor 7 zijn we met onze gids vertrokken richting de vulkaan. Er mogen per gids maar max. 3 personen mee ivm de veiligheid. Het was toen al redelijk warm en begon ik daar al weer last van te krijgen.
Na 1,5 uur lopen hadden we een verplichte pauze van gids. Hij bracht toen het nieuws dat we vanaf dat punt alleen nog maar 3 uur recht omhoog moesten lopen.... Ik zat er al goed doorheen door de warmte... Maar ja, ik laat me niet kennen en het eerste stuk beloofde al veel omdat we daar al Brulapen gezien hadden.

Na de pauze begon het. Mijn god, het was gewoon klimmen met handen en voeten via bomen, stenen wortels en wat dan ook. En juist op de momenten dat je een bepaalde houvast nodig had zei de gids dat we die plant absoluut niet mochten aanraken (dodelijk)..... heerlijk dus. Na een uur had ik het we gehad en besefte opeens wat mara en evelien hebben doorgemaakt... We moesten nog 2 uur... Het laatste uur was we bijzonder, toen kwamen we in de cloudforrest uit. Dat is een bos dat continu in de wolken zit en dus enorm vruchtbaar en vochtig. De bomen waren dan ook echt bizar! We klomen tussen de wortels, onderdoor bovenlangs, klommen ongezekerd 10 meter recht omhoog.... Echt bizar. Na eindelijk 4 uur en 15 minuten waren we op de krater.... helaas wolken.... we konden dus niks zien... Even lunchen en weer dezelfde weg terug.... Na weer 4 uur later waren we eindelijk weer beneden. Ik kon echt niet meer lopen, had mijn knie een beetje overbelast. Strompelde dus naar de douche en was nog nooit zo blij met een koude douche....

De Hemel

Hacienda Merida, was het paradijs waar we sliepen. Alles in goede vrede en met een hoger doel dan ordinair winst maken. De prijzen waren wel hoog maar je zag direct er wat voor terug. Er werkte alleen maar Nica's en alle producten kwamen uit eigen kweek: eieren, kip, groentes, brood alles. Daarnaast gaven ze kinderen ook Engelse les en les in internet. Dat deden ze ook op het terrein zelf, dus je zag het ook.
Elke ochtend werden we wakker met uitzicht op het meer en palmbomen. Je hoorde brulapen, honderden vogels en om 7 uur werd je gewekt om te komen ontbijten. Ontbijten deed je met iedereen, net zoals avondeten. Super gezellig en kon je goed ervaringen uitwisselen. Eten was super goed en onwijs veel. Echt een bijzondere plek. Het mooiste waren wel de zonsondergangen in het meer waarbij je dan her en der wat onweer zag. Wanneer het donker was kwamen er 100-en vuurvliegjes te voorschijn en was het plaatje compleet.... De hemel...

Nu zitten we in Granada, hebben net 2 dagen spaanse les gehad en het is onwijs handig. Sofie is nu alleen wel ziek.... Gaat we over maar is naar... Verslag over deze week volgt later.