De wereld is niet eerlijk maar wel mooi, VINK

Peru valt tegen... in vergelijking tot Nicaragua, Panama en Ecuador. Misschien waren de verwachtingen te hoog of simpelweg verkeerd, misschien ruik ik(Mara) het thuisfront of misschien is het gewoon niet wat wij willen. De afstanden zijn bijzonder groot wat betekend dat we al 64 uur in de bus hebben doorgebracht (dat is even lang als van Lima naar Buenos Aires), er is vrijwel geen verse groenten en fruit te vinden, hostels met kookfaciliteiten zijn schaars(zeg maar niet) en aangezien we de Amazone skippen rest ons weinig anders dan de fantastische Andes en de deprimerende woestijn. In deze deprimerende woestijn hebben we welliswaar een super gaaf en super toeristisch toertje gedaan. En daarnaast kunnen we natuurlijk onmogelijk de grens over gaan zonder iets te weten te komen over de geschiedenis van het land.

We staan om 8 uur klaar bij het hotel in Paracas, dat in de woestijn aan de kust ligt, klaar om als 1 van de 40 personen per boot en in 1 van de 10 boten te stappen. Isla Balletas, 22 vogels per vierkante meter, zeeleeuwen, pelikanen, pinguins, meeuwen en natuurlijk veel poep! Ik kan weer helemaal los gaan met mijn kliekjesschieter terwijl we rondjes rondom het eiland varen en te dicht op de zeeleeuwen komen die heerlijk liggen te chillen, melk te drinken, te brullen of even een duik nemen. Familie Pinguin maakt zich klaar voor het vissen en in een rijtje hupsen ze de klif af richting het water waarbij ze als domino steentjes tegen elkaar aan huppen. De eerste springt naar een randje lager maar loopt niet door waardoor nummer 2 er tegenaan springt en waarna ze beiden naar voren wankelen en door nummer 3 nogmaals een duwtje in de rug krijgen. Een lachwekkende show! Hierna stappen we de bus in om een nacionaal natuurpark (woestijn) in te gaan. De wijdse waarover het zich uitstrekt is welliswaar indrukwekkend, de kleur van de zee, het zand, de lucht en de omgeving steken super mooi tegen elkaar af. (Ja, hier gaat ze wéér los!)

Smiddags besluiten we echter richting de Nasca lijnen te gaan om onderweg te besluiten wat we hiermee willen. Het is uiteraard duur en er is vorige week een vliegtuigje neergestort...1 plus 1 is 2: wij slaan het over. We besluiten in Nasca de eerste beste aansluiting te pakken die ons naar Cusco of Arequipa brengt.

17 uur later staan we in Cusco. De jacht op een hostel kan beginnen. Na de eerste 3 geselecteerden zijn we niet tevreden, geen keuken, duurder dan we willen en matige matrassen. Na verschillende hostels en hotels stappen we een b&b binnen. Mooi!! We krijgen een kamer met 2 2-pers. bedden, een kroonluchter met spaarlampen, een houten vloer, een balkonnetje en een grotere badkamer dan thuis. Ik zeg: installeren. Boekjes op het nachtkastje, flesje water ernaast, schoenen netjes aan de kant want het ziet er veels te netjes uit om de bom gelijk te laten ontploffen, kleedjes even uithangen en de douche in. Dit alles is te mooi om waar te zijn en de man die een speciale prijs had gegeven van 40 had er niet bij gezegd dat dit 40 dollares zijn in plaats van nuevos solles wat betekend dat het 4x zo duur is dan we dachten. Nog voordat we gedoucht zijn, zijn de spulletjes weer ingepakt en staan we weer op de stoep. 40 dollares zijn echt veels te veel voor deze ´i am running out of money backpacker!´

Gelukkig zijn we in Cusco en hoeven we ons niet druk te maken over het uitgeven van dollares want dit staat hoe dan ook boven aan de To do in Cusco list: Machu Picchu.

Met veel geluk scoren we goedkope kaartjes voor de treinreis naar Machu Picchu, namelijk 95 dollar pp en dit is niets als je bedenkt dat het ook voor 624 dollar te regelen is (en voor dit geld kun je het ook lopend doen. Na een korte discussie besluiten wij het met de trein en bus te doen en op die manier de economie én de werkgelegenheid stimuleren) Vanuit Cusco gaan we met taxi naar het treinstation en sluiten we aan in een van de vele rijen van deze dag. 4 uur lang zitten we in de trein om in Machu Picchu pueblo te komen waarna we een entree kaartje kopen van ruim 44 dollar pp en door verwezen worden naar de loketten voor bustickets. Hier leggen we 14 dollar pp neer en mogen we in de rij aansluiten om in 1 van de vele toeristenbusjes omhoog gebracht te worden. Bij de ingang aangekomen staan er 2 rijen, eentje voor de busjes terug en eentje het park in. Wij besluiten hier onze sceptische houding onder het genot van creamcracker philadephia te veranderen (aangezien je in het park niet mag eten, over zeiken gesproken) en ondertussen naar de mensenmassa te kijken. We leggen ons er met moeite bij neer en als we de entree voorbij zijn er geen gids krijgen omdat deze niet inclusief die 44 dollar pp entree was. Tering he, wat een geldklopperij! zijn de laatste woorden die we hierover tegen elkaar zeggen als we zonder gids het park op lopen en Machu Picchu zien: Wauw!

Machu Picchu, meer dan de moeite waard, een fantastische plek, razend interessant en goed onderhouden. Wat het echter lastig maakt is de rekensom ten eerste voor je eigen portomonnee maar oke, reizen kost geld. Ten tweede als je bedenkt dat er 5 treinen per dag gaan met 5 wagonnen waarin 50 mensen zitten. Deze 250 mensen per trein betalen minimaar 95 dollar. In 2 van deze wagonnen betalen mensen tussen de 100 en 140 dollar wat neerkomt op minimaal 25000 dollar inkomsten per trein. Dit keer 5 plus 1 luxe trein waar men 624 dollar pp betaald is een hele boel geld en nog steeds is er verschrikkelijk veel armoede langs de spoorlijn te zien. Het is een bijzondere kwestie om te bedenken dat er elke dag zo verschrikkelijk veel geld verdient wordt en de mensen waarbij de trein door de achtertuin komt amper/niet eens een waterdicht huis hebben.

Inka museum mét gids: vink

Cathedraal mét gids: vink

Klooster in Arequipa mét gids: vink

Geschiedenis van Peru: VINK!