Wildpoepen is duidelijk anders dan wildplassen...

28 sept t/m 3 okt: Otavalo, mooi huisje op de berg, vet uitzicht, grootste lama/schapenvachten/kleedjes/kussentjes en troep markt, dierenmarkt, Parque el Condor, viestste maaltijd maar ook nog een lekkerste lunch van Ecuador, Peguche waterval en weverij, Cotocachi en Laguna Quilotoa, openhaard in huis, relaxed, 14 kilo was, vertrek van Papa Tielie, rellen in Quito en Ecuador verkeerd in het gevaar van een staatsgreep, president een aantal uur gekidnapt en wij hebben er weinig van gemerkt!

Op 3 Okt. Rond het middaguur richting quito om vervolgens om 4.30u pm het vliegtuig naar Loja in te stappen. Aangezien de veiligheid in Ecuador even dubieus is en meer omdat een overnachting en het bezoek aan een nationaal park relatief duur zijn besluiten we naar Peru te gaan. Helemaal klaar in het noorden van Ecuador waren we niet maar helaas, geboekt is geboekt. De laatste avond in Ecuador brengen we door in een kamer die meer weg heeft van een gevangenis maar Loja is een schattig stadje. Op zoek naar wat avond eten vragen we her en der waar we lekker kunnen eten, meestal is dit riskant maar goed we moeten toch iets...Uiteindelijk staan we op het plein en kunnen we kiezen uit Tio pescado of Si Señor. Deze keuze is natuurlijk makkelijk: Si señor! Si señor zit bommetje vol, we staan eventjes in de rij eigenlijk net zoals op een zaterdag bij de Bakkerswinkel. Alleen het is avond dus hier wacht geen lekkere scone en een cheesecake op ons maar een bord met bijzonder veel rijst, bijzonder veel bonen in drap, een doorgebakken stuk vlees en een warm drankje chicha mora. Je gelooft het nooit maar het was bijzonder lekker! Met een volle buik keren we terug naar de gevangenis, zetten het wekkertje op 5 uur en proberen een lekkere positie op de houten plank te vinden.
 
Op 4 okt. De busrit naar de grens duurt ongeveer 6 uur en met de totaal 10 inzittende is het een fluitje van een cent om de grens te passeren, stempeltje hier, bruggetje over, stempeltje daar, bus is en gassen maar. Ruim 2,5uur later komen we in Piura aan, de eerste overnachting in Peru en deze is werkelijkwaar een hel. Het is een mega drukke stad, de tuctucs, taxi´s, bussen schieten je om de oren en wij hebben een paar missies: een internetcafe met skype, eten, busticket voor de volgende dag. Zo gezegd zo gedaan, vroeg op om papa Tielie een goede reis te wensen en met onze broodjes in de tas stappen we de bus in naar Chiclayo waar wij 20 min voor moeten uitstappen: Lambayeque. 3 uur lang zien we alleen maar zand, ezels en wat bomen. Als we uitstappen zijn onze tassen naar het midden van de bus verschoven en moeten we mee naar de terminaal. Persoonlijk dachten wij dit niet dus met een behoorlijk bijdehante mond blijven we onder de klep staan waardoor deze niet dicht kan en de bus niet verder kan. Een beetje onderhandelen en Marijn die het laadruim in klimt en onze tassen pakt staan we in een zanddorpje waar we met een collectieve bus verder moeten. Deze bus is echter een klein bestelbusje met 8 normale zitplaatsen waar al 18 man in zit en wij nog makkelijk bij passen. 1 tas los op het dak en Marijn met grote ogen de bus in, mijn tas past niet meer op het dak dus ik ben blij dat deze gewoon binnen zit. Laten we eerlijk zijn, ik sta al 1-0 voor met het verliezen van een tas. De buschauffeur ziet onze onrust over de tas en wijst ons op de schaduw, zolang we hem daar zien, gaat het goed, Prima!
 
In Tucume worden we eruit geknikkert en lopen we de I-tur binnen (toeristen info) waar een gezellige oude man ons ontvangt, een stoel aanbied en over alles kletst behalve waar we kunnen slapen etc. Er zijn 2 opties in het dorp: 1: 90 dollar pp pn of 2: 6 dollar pp pn maar deze is vol. 90 dollar gaan we echt niet betalen dus na even zeuren en rondlopen scoren we een bed voor 12 dollar! Het door de gastvrouw aanbevolen restaurantje is dicht en onze zoektocht naar eten begint weer. De regel is, veel locals betekend goed eten... Aangezien we uberhaupt weinig mensen zien kunnen we ons hier niet aan vasthouden en kiezen we 1 van de 2 restaurantjes zonder naam. Een dagmenutje lijkt ons heerlijk: soep, rijst met bonen en vlees, chicha en een drilpudding toe. Zoals het klinkt, smaakt het deze keer. De soep komt en ik zie een stukje kippenvel.. TINGELINGELINGELINGE! Alle alarmbellen gaan rinkelen en zo stoer als ie is vist Marijn voor mij de letterlijk en figuurlijke kippenpoten uit de soep. Kaken op elkaar, verstand op nul en gewoon de soep op eten.

De volgende ochtend gaan we naar de Piramides die stammen uit 700-1100 na Chr. We hebben ongeveer 3 uur nodig om alles te zien en wij staan na 1,5 uur weer buiten. 1 plus 1 is 2, wij stappen de tuctuc in en besluiten dat we dit niet heel interessant vinden en dus de 2e activiteit skippen en op weg gaan naar het volgende dorp. Voor het vertrek scoren we de lekkerste maaltijd van Peru in het aanbevolen restaurantje en met een volle buik starten we de (wat we toen nog niet wisten) 17 uur durende busrit. 
 
Via via via en met dank aan allemaal super aansluitingen belanden we 17 uur later, 524 km hemelsbreed zuidelijker in Huaraz, midden in de Andes en 3090m hoog, we zijn weer in ons element! Dit gaat niet helemaal op, een beetje last van de hoogte zijn we mat, hoofdpijn en heb ik een geweldige janksessie met paps op Skype (die inmiddels ook op het zuidelijkhalfrond rondhuppelt!) Eenmaal opgedroogd boeken we een 4 daagse hike tocht waarvan ik nog niet weet of ik hier nou opnieuw over moet gaan huilen of dat dit juist mijn dag goed moet maken.

De volgende dag om 6 uur in de ochtend treden we aan, tassen gepakt, al het warms mee want dit is wat we doen:
Llanganuco - Santa Cruz trekking, 4dgn, 3 nachten
Dag 1: 6 uur vertrek vanuit Huaraz naar Cashapampa waar alles op ezels wordt geladen en we de eerste 9,3km lopen in 4 uur en de start op 2900m, een beetje om hoog waarbij het huilen nader dan het lachen staat en voornamelijk vlak. Aangekomen in het basecamp (3700m)is het koud maar verschrikkelijk mooi. We krijgen een goede warme hap en als we om half 8 de eettent uit stappen om te gaan slapen worden we verrast door een super heldere sterrehemel. Warm krijgen we het niet tot de volgende ochtend 6 uur.

Dag 2: 6 uur worden we gewekt met een kopje coca thee (en ik met het compliment dat ik nog nooit zulke dikke ogen heb gehad) en moeten we de tent uit, het is kkkkooouuuudddd! Om half 8 starten we de hike en wordt al gauw duidelijk waarom we dit deden. We lopen door een vallei waar wilde paarden rennen, hinneken, ezels en koeien lopen. Sneeuwtoppen komen uit de wolken tevoorschijn. 14 km staat er op de planning, 700 hoogtemeters, ongeveer 7 uur lopen. Wij doen er in totaal 9 uur over en hebben 1 zeer pijnlijke klim naar een gletsermeer(4400m). Maar, het is meer dan de moeite waard! Met een volle buik en een goede geur om ons heen starten we aan de 2e nacht. Veeeel kouder maar voor Mara een 2e slaapzak slapen we niet echt maar is het wel warm!

Dag 3: om 6 uur staat de thee weer voor de tent. Er is geen zon, wel veel wind en wolken. 
Er staat een 3 uur durende klim te wachten. Nee echt lekker wakker worden is dat niet maar ik ga van het ergste uit. We klimmen van 4400m naar 4750 en doen daar 3 uur over. In het basecamp hebben we aan een aspirine genoeg om de hoogteziekte tegen te gaan maar het lijkt wel bij elke meter erger te worden. Gestaag gaan we omhoog, daar waar ik bang was dat ik het niet zou trekken ging het super goed en heb ik de vloekende Marijn op sleeptouw. Elke bocht waar weer niet de top in zicht komt is het meer afzien, de ezels halen ons in en die zien we verrrrr boven ons lopen maar na 3 uur omhoog lopen staan we er dan: 4750m ijskoud, wind! een plaatje schieten en dan starten we aan de 1100m die we moeten afdalen. Het is een lange dag lopen, 9 uur lang voordat we de 13km hebben afgelegd naar basecamp 3 op 3700m. Een super mooie dag en eindelijk weer warme handen!
Dag 4: we mogen uitslapen, 7 uur staat de thee voor de tent en om half 9 vertrekken we aan de laatste kilometers. 3 uur langer moeten we lopen en dit is het zwaarste stuk van de hele 4 dagen. Stijl om hoog, langer dan verwacht en zure kuiten. Om 7pm komen we aan in Huaraz en gaan we met zn alle nog een hapje eten en drinken we een cocktailtje (deze laten we beiden staan!).
640 fotos rijker; ik snap de sluitertijd; was dit meer dan de moeite waard! Vannacht stappen we in de nachtbus naar Lima, morgen ochtend om 6 uur komen we aan en gaan we door naar ........ dat gaan we straks bepalen onder het genot van een verse forel!