Een lokaal 'feestje'

4 t/m 8 augustus: Bezoek aan de opticien want Evelien heeft ojos rojos y secos, Granada, Marijn en Sofie, laguna de Apoyo, canopy, vulkaan Massaya voor Marijn, Sofie en Evelien, zieke Sofie, vertrek Sofie en stierenrennen.

Speciaal voor Sofie ( zus van Marijn) even een verslag van het stierenrennen omdat zoals Sofie zelf zei ‘Jammer dat ik dat mis’. Nou Sofie bij deze, ik had verschrikkelijk graag met je geruild!!

Het is waarschijnlijk voor niemand een verassing dat stierenrennen niet echt mijn ding is, waarom ik dan toch gegaan ben… Het is iets cultureels, misschien is dat anders. Wat er dan precies anders zou moeten zijn aan het feit dat het hele geheel gewoon niet leuk is en hier aan de andere kant van de wereld wel, zou ik niet weten. Maar toch, het is een local feestje en dat is toch ‘the place to be?’

Aangezien Evelien en ik vorige week hebben geleerd dat een goede voorbereiding het halve werk is, hebben we voordat we onze plek bepaalden eerst even een aantal rondjes rondom het park gelopen. De stieren worden aan de andere kant van de stad (4 straten verderop) los gelaten en dan via het centrale park naar een andere straat gestuurd die naar het meer van Nicaragua loopt. In totaal zullen er tussen de 8 en 12 stieren voorbij komen, het is gevaarlijk maar wel leuk. Wij, Evelien, Marijn, Jiska en ik zijn het gelukkig eens dat het niet uit maakt wáár we staan maar dat we vooral op een verhoging willen staan met een hek of hoog genoeg zodat de stier niet bij ons kan komen. Zo gezegd zo gedaan. Vooraan, achter een hekje, op een verhoging en ook nog op het centrale park. We staan ons behoorlijk te verbazen over het feit dat er aan de rand van de weg partytenten staan waarin vrouwtjes met hun koelbox biertjes verkopen. ‘Dáár wil je toch niet staan!’

Na een half uurtje is het dan zover, de eerste stoere jongens, die helemaal niet zo stoer waren omdat zij al voorbij gerend kwamen terwijl er nog lang geen stier in het zicht was, komen langs, zaaien vooral veel paniek. ‘Hahaha paniek in de tent!’ Uiteindelijk is er echt paniek in de tent als de eerste stier, met zijn horens aan 2 touwen gebonden tussen paarden aan komt. We verbazen ons erover dat de stier vast zit want ‘dit is toch geen stierenrennen!’ Maar goed, ze zijn blijkbaar nog flink bezig het beest wild te maken want er wordt van alles en nog wat naar z’n hoofd gegooid, aan z’n staart getrokken en eigenlijk kan hij niet zo veel want hij zit gewoon vast. Wat hem wel lukt is de partytent omver lopen, deze afbreken en er uiteindelijk zelf onder verdwijnen. Op het moment dat er ook stalen prullenbakken naar z’n hoofd gaan haak ik af. Ik had al meerdere scènes van dit tafereel gemist omdat ik om een bizarre reden erg veel jeuk aan m’n ogen had. Van achter mij kreeg ik het goede advies om niet te kijken, Marijn kent me goed genoeg om te weten dat ik hier diepdieperdiepst ongelukkig van wordt. Nadat toro numero 2 voorbij is gekomen en ik inmiddels verdomde jeuk in m’n ogen heb, een brok in mijn keel besluit ik om mijn plaatsje aan het hek te vergeven aan iemand die hier wel van kan genieten. Dit besluit levert mij de enige glimlach en het enige gelukkige moment van deze middag op als ik zie dat ook Evelien het liefst in tranen uitbarst. Een hele kleine blik en we weten genoeg, lachen en huilen tegelijk en even knuffelen! ‘Leuk hoor, zo’n local feestje!’

Ps. Met dank aan Jiska die de fotos van het stierenrennen heeft genomen!