Eindelijk echt Patagonia National Park Los Glacier

7 en 8 December: 22 uur lange busreis over de laagvlakte van Patagonia van Puerto Madryn naar El Calafate
8 t/m 12 December: Glacier National Parc met als hoogtepunten: Eindelijk de Condors, Perito Moreno Glacier, Sneeuw, kou, regen en korte broeken weer oftewel Patagonia!
13 en 14 december: De beroemde Ruta 40 van El Chalten tot aan El Bolson 2 dagen van 12 uur bussen over de Pampa´s van Patagonie

Omdat het weer in Puerto Madryn van de ene op andere dag was gaan omslaan was het tijd om verder te gaan. Na vele adviezen om Ushuaia te skippen in verband met lange saaie reis en dure omgeving, ben ik in de bus gestapt naar El Calafate voor een paar dagen het National Parc Los Glaciers.
Dit park is voornamelijk beroemd vanwege de Perito Moreno Glacier. Deze gletsjer is beroemd omdat deze een van de weinige gletsjers is die nog groeit. Door het groeien is er dus veel beweging wat betekent vallende ijsbergen met veel lawaai. Een bijzondere omgeving, zie maar de foto´s.
 
De dag dat ik de gletsjer had bezocht stonden we in de sneeuw en ijzige wind. De volgende dag zou ik een boottochtje hebben langs verschillende gletsjer en zag dit dus al een beetje in water vallen door de bewolking en kou. Maar... Patagonia zou Patagonia niet zijn als het weer voorspelbaar was. De volgende dag was het dan ook stralend weer met geen wolkje aan de lucht. Ideaal dus.
Tijdens de boottocht dan eindelijk na 4 maanden zoeken mijn eerste condors gezien. Wauw, wat een super beesten zijn! 3 meter in spanwijdte, indrukwekkend.
 
Omdat dit National Park meer is dan alleen Perito Moreno ben ik een stuk noordelijker gegaan voor een fantastisch stukje Patagonia. Aangekomen in El Chalten waar maar 1 ATM is die het nooit doet,internet nog via de Sateliet en het water het beste smaakt direct uit de beek, dacht ik een korte wandeling te maken om even weer in te komen. Het was toch alweer een tijdje geleden. Er vanuitgaande dat ik een uurtje of 3 weg zou zijn had ik dus alleen wat koekjes meegenomen en een beetje water samen met de camera. Ik had er flink de pas in want het liep erg lekker. Bij het eerste uitzichtspunt aangekomen had ik een fantastisch zicht op de berg Fitz Roy en zijn gletsjers. Een Argentijn wist mij over te halen dat ik door moest lopen want het zou alleen maar mooier worden.. Ik twijfelde wel een beetje wat ik was al 1,5 uur onderweg en het was al 15 uur. Het is maar 1,5 uur ongeveer zei hij. Dus ik dacht, dat ga ik doen! Waarom ook niet??
 
Ik loop lekker verder vol goede moed, maar ondertussen begint het al wel wat harder te waaien. Ik kom onderweg een Rabger tegen die mij de tocht een beetje afraad. Aangekomen op de laatste kruising en dus een mogelijkheid op een alternatief blijk ik nog eens 1,5 uur stijl omhoog te moeten en het was al 16 uur en kouder aan het worden. Ik dacht dus ik ga niet dezelfde weg terug laat ik dan maar links gaan. Dat is nog maar 4 uur dus dat doe ik wel in 3 uurtjes, dacht ik nog en ben ik dus nog mooi op tijd thuis.. Mooi niet dus...
Uiteindelijk was ik 6 uur later om 20 uur weer terug, heb heerlijk alleen gewandeld in een fantastisch stukje natuur, maar ik was gebroken...
Die avond met 3 anderen mensen uit het hostel een verjaardag gevierd van een vrouw die 34 jaar werd en dus aan het eind van de avond en gezellig veel Argentijnse wijn heb ik maar besloten dat een wandeling de volgende dag er niet werd gemaakt. Ik kom nog wel een keer terug, dat is zeker, maar dan wel met de nieuw gekochte tent!
 
Nu zit ik El Bolson vlak onder Bariloche rond km 1890 van Ruta 40, nog ongeveer 4000km te gaan! Na 2 lange dagen in de bus over de beroemde Ruta 40. Een tocht waarbij je een plaatje krijgt bij het woord Oneindig... Mijn god want zijn de pampa´s uitgestrekt en groot, maar na totaal 24 uur bussen wel een beetje saai.