Het eerste bezoek aan de school

5 mei 2010 - Granada, Nicaragua

Al het begin is lastig. Zo gaat de start van de reis hand in hand met afscheid nemen op Schiphol. De aankomst in Nicaragua met Spaans praten, de hotel kamer met airco en zwetend aan het ontbijt, de weg van het hotel naar ‘huis’ en de eerste pasjes salsa. Zo gaan er hopelijk nog een hele boel ‘al het begin is lastig’ gevallen komen want tot nu toe is het helemaal top!

Enkele dagen een beetje wennen, rustig aan, Spaanse lessen, oefenen, zwemmen, huiswerk maken, de weg vinden en flink zweten ben ik begonnen met hetgeen waar ik voor gekomen was. Een bezoek aan de scholen!

28-04-2010

13.30 Mijn werkdag begint.. Samen met de coördinatoren van het project stap ik een auto in, Hola!?...na ons stappen er nog 4 mensen in en we vertrekken richting de scholen die aan de rand van Granada liggen. Daar waar ik in het begin dacht dat Brazilië en Nicaragua veel overeenkomsten hadden zie ik nu duidelijk veel verschil. We slaan de weg af en rijden tussen de bomen en struiken door over een zandweg. Hier en daar staat een huisje, ligt iemand in een hangmat, loopt een kip, een koe, een varken of een paard. Binnen no time is de zandweg veranderd in een hobbelpad waar we met het busje, gevuld met 8 man, tussen de gaten door slalommen. Een paar keer zit ik met geknepen billen, 1 keer wil ik bijna zeggen PAS OP!! Er loopt een baby kipje onder de auto! Maar aangezien niemand zich ook maar een beetje druk lijkt te maken hierover durf ik niets te zeggen. Gelukkig zie ik het kipje aan de andere kant onder de auto vandaan rennen!

Na 15 min gaat de deur open en wordt ik gebaard uit te stappen, samen met 4 andere docenten stappen we uit bij de eerste school, San Pablo. De andere gaan door naar de 2e school verder het platteland op.

Het is een wit blauw gebouwtje met houten deuren, stenen met gaten die wij voor de sier gebruiken functioneren hier als ramen (luchtgaten), de kinderen zijn aan het spelen in de net deze week geplaatste speeltuin (zo’n eentje die nog van voor mijn generatie is!) een beetje afwachtend en verlegen komen er meisjes naast mij lopen en zeggen nog net Hola terug als ik dat zeg. Ik loop om het gebouwtje heen en zie daar achter nog 3 gebouwtjes staan. Te midden van deze gebouwtjes is zand en 1 boom. Ik hoor een koe maar zie hem niet. Als ik even later de klas uit loop het speelplein op, staat een jongetje schichtig om zich heen te kijken in het hoekje van een hokje aan de rand van de speelplaats. Heel even vraag ik me af: ‘Goh wat ben jij aan het uitspoken?’ Maar als hij zich omdraait zie ik hem zijn knoop dicht doen en zijn handen aan zijn broekspijpen afvegen.

Langzaam wordt het stiller en gaan de kinderen de lokalen in. Het zijn in totaal 30 kinderen verspreid over 3 groepen ingedeeld op niveau van lezen/schrijven. Het eerste gedeelte wordt aandacht besteed aan rekenen en taal, daarna draaien de kinderen door en gaan ze knutselen. In het lokaal waar ik plaats neem zitten 5 jongentjes van ongeveer 8 jaar. 1 Doerakje danst, zingt, loopt rond maar kan lezen. De andere kunnen vrijwel niet lezen en schrijven. De docente legt een van de leerlingen geduldig uit hoe je een woord schrijft en welke klank er bij welke letter hoort. Ondertussen springen de andere leerlingen af en toe tussen de docente en de leerling om iets te laten zien of zeggen, lopen er kinderen langs de open staande deuren, hoor ik de koe nog steeds, de klas ernaast begint met knutselen waardoor er veel geluid is van kinderen die luid pratend met een lineaal op de tafel slaan, er wordt gevoetbald, er is een aanhoudend gepiep van de net geplaatste schommels en spelende kinderen. Als ik even naar buiten loop om mijn benen te strekken en een klein beetje frisse lucht te scheppen zie ik de kinderen met een platgestampte fles van de glijbaan glijden, geniaal, het gaat namelijk écht veel harder!

Na 3 uur zijn de lessen afgelopen en stappen wij de auto weer in om terug te rijden naar Granada. De komende weken ga ik de leerlingen observeren, mee naar huisbezoeken en het schoolsysteem in Nicaragua leren kennen. Daarna ga ik een plan maken om een gepaste versie van De klas beweegt en bewegen doe je zo te implementeren.

Hasta proxima!

Foto’s

1 Reactie

  1. Marieke:
    10 mei 2010
    He Mara!
    Hoe is het met je!?.. Ik heb je gevonden..! :-) Gewoon ff googlen :-)..Leuk dat ik mn reisgenootje (tot Houston dan ;)) heb gevonden!
    Heb je het naar je zin en gaat alles volgens plan?
    Ik ga je volgen hoor, supergaaf om al je verhalen te lezen!

    Ik ben in ieder geval weer veilig thuis..! En met al mijn herinneringen van Denver in the pocket en het vooruitzicht dat ik in november weer terug ga...kan je natuurlijk wel raden dat het geweldig was!
    Liefs en veel plezier, de foto's zien er geweldig uit!
    Marieke