600 gram steak, een waardig einde en goed begin

26 t/m 28 nov: La Paloma (Uruguay), verschrikkelijk koud water, dood dorp, relaxen, boekje lezen, 1 duik, koude wind en géén golven!

28 t/m 2 dec.: BA, 2 dagen eerder dan gepland aangekomen in BA, eindeloze rondleiding in sneltrein vaart, luxe, mooi, groot, heel veel kilometers lopen, rode wijn en natuurlijk een steak!

2 t/m 4 dec.: Mara: maakt 20 vlieguren, 2 cockpitfoto’s en wacht (hopelijk maar) 9 uur op Houston. Marijn: vliegt 3 dec. Naar Puerto Madryn om te duiken met zeehonden (auw!). Hans: gaat cowboy spelen op het platteland.

Uruguay, het schijnt een leuke overtocht te zijn met een schattig dorpje. Het schattige dorpje is relaxed, het is mooi weer en de terrasjes zijn heerlijk. Het schattige dorpje zou net zo goed in Frankrijk kunnen zijn. We besluiten door te gaan, op naar de zee, golven en surfen. We verkassen naar La Paloma, daar waar het niet mega toeristisch is en we kunnen surfen. Eenmaal aangekomen, verwilderd door toch weer 6 uur in de bus, wacht ons niets anders dan strandhangen. Ingesmeerd en wel spreiden we ons handdoekje en steken enkel onze grote teen in het water. IJskoud We houden het bij zonnen. De tweede dag, stoer dat we zijn, kunnen we toch niet terug komen van het strand zonder überhaupt een duik genomen te hebben. 1,2,3 rennen de zee in, kopje (half) onder en rennen de zee uit. Been there done that, behalve het surfen want er waren geen golven.

BA: in een sneltreinvaart worden we door Buenos gejaagd. De ‘bus’ vertrekt elke keer stipt op tijd. Vanochtend hadden we het geluk van een uurtje ‘vrij’, van 6 tot 7… De reisleiding is erg streng maar bekwaam! Duidelijke rondjes zijn uitgestippeld met busritjes, metrolijntjes en zelfs een stukje in de trein. Verder vooral veel lopen, net zo lang totdat onze tong op de schoenen hangt, dan mogen we eindelijk een slok water of een cola als de reisleiding een bakkie leut drinkt. Maar, in deze dagen hebben we werkelijk alles gezien wat je moet zien: Recoletta, Palermo, Puerto Madero, de PC van BA, de vega afhaal toko en eten in het park, een mega mooie boekenwinkel, de wijk waar Maradona opgroeide, tango en natuurlijk:

STEAK! Om 8Pm moeten we ons melden aangezien om 8.15Pm de reservering van 8.30Pm vervalt. La Cabrera, place to be als het gaat om steak. Beter gezegd ‘dé steak’. Hier staan de mensen in de rij, hier is het 2 dagen van tevoren 2x per avond stampvol geboekt, hier moet je heen als je echte steak wil eten, hier gaan wij heen: 1 vegetariër, 1 superneppe vegetariër en 1 carnivoor.

Lachend staan we voor de deur te kijken wat er allemaal gebeurt. De gastvrouw moet 4x achter elkaar mensen ‘nee verkopen’ en op de reserve lijst zetten. Zij moeten wachten tot 8.45Pm totdat reserveringen niet zijn komen opdagen. Daar waar wij naar een ander restaurant lopen, gaan ze hier gezellig aan de babbel. Om 8.15 is het restaurant hartstikke leeg. Om 8.30, stampvol. We komen voor het vlees dus dat is wat we eten, niks meer of minder laat maar zeggen. Sjaak afhaak of beter gezegd de echte vegetariër houdt voet bij stuk en besteld olijven vooraf en een spaghetti met tomaat en olijven. Dat staat voor de bediening ongeveer gelijk als een spelletje spelen voor spek en bonen of als wissel zitten bij dé wedstrijd van het seizoen. Wij bestellen daarom ook maar gewoon vlees, vooraf parmaham met rucola en gedroogde tomaatjes, veel olie en mozzarella. Niet veel anders dan in een doorsnee Italiaans restaurant maar werkelijk waar verrukkelijk! Binnen no time staat ook het hoofdgerecht op tafel. Ons voornemen om heel rustig te eten en daardoor meer te kunnen eten gaat dus niet helemaal op. Vaders een bordje pasta en wij beiden een grillplaatje met vlees, vlees en vlees. In een oogopslag duidelijk, hier kan ik de hele week van eten! ( Na een kleine vergelijking weten we dat er per bord 600 gram ossenhaas ligt). De ober maakt alles op de tafel aan, schept ons op en schenkt de wijn weer bij. Vol goede moed zetten we het mes in het eerste stuk vlees, prikken de vork erin, dopen het in een van de sausjes. Vaak gehoord en nooit begrepen tot nu: het vlees smelt op je tong. We hebben nog never nooit niet zo’n lekker stuk vlees gegeten en ik begin bijna spijt te krijgen van mijn besluit om vanaf 1 dec. 10Pm weer tot de vega’s te behoren. Een steak met rode wijn in Argentinië, een waardig einde van mijn reis en een hoopvol begin voor Marijn.