4272m hoogte, 4,5u en 0 gr.. een hike in De Andes

4 tm 8 September: Shop de nieuwe camera! Panama City met Casco Viejo, Impressive Panamakanaal en de Miraflor Locks, nieuwe vet blauwe Nikies, hangen op de pier in plaats van in het Hostel, veel potjes Shitheatten

9 tm 11 September: Vlucht naar Ecuador, hoop op veel nieuwe indrukken, start in de 2na gevaarlijkste stad van Ecuador Guayaquil, heeerrrlijk, de zon schijnt en het is warm, niet HEET! Malecon 2000 met veeeeeel schoonmakers, Leguanenpark, schoongeborstelde schildpadden, uitkijkpunt inclusief kerk en vuurtoren en natuurlijk heul heul heul veul fotos!

12 en 13 September: grauw lelijk Puerto Lopez, hierna zijn we de zee echt spuugzat, koud, lange broeken, truien , regenjassen, heeeerlijke Ceviche, litertje bier of 2, cocktail in je winterjas maar wel op het strand en in de regen, blauw voetige meeuwen of iets dergelijks wel grappig, tropical dry forest zoals de Galapagos dus daar hoeven we niet meer heen (gelukkig want  is veel te duur!), Isla de las Platas, snorkelen met veeeel gekleurde visjes met heeel veel kippenvel maar waar het allemaal om te doen was, WALVISSEN SPOTTEN!

14 tm 20 September: Cuenca, mooiste stad van Ecuador, 2 fimpies in de bios, 2 hot dogs, gegeten: bietjes, aardappels, heeel veeeel fruit met onmogelijke namen, gambas, pasta en heeeel veeel verse groente! Marijn heeft een nachtje op, rond, boven en naast de wc doorgebracht, hike, 4272m hoog, 5 uur lopen en temperaturen rond het vriespunt, poedelen in een thermaal bad, Incapirca ook wel Incaprinca het machupichu van Ecuador, elke ochtend heerlijk vers brood van de Duitse bakker, markt van Cañar, Sigsig, Chordeleg en Gualenco

20 tm 22 September: Riobamba, de was doen, hopen dat Chimborazo (hoogste vulkaan en berg van Ecuador) zich laat zien, overheerlijke Tielies guacemoleeeee, Biertje?, op je korte broek op 3000m hoogte omdat de rest in de was zit, kortom, kopje thee en voordat het koud is naar bed!

De korte samenvatting van de afgelopen 2 weken is ongeveer een blog op zich maar er zijn toch wel een aantal noemenswaardige gebeurtenissen.

Koken: we koken voornamelijk zelf, nee niet persee goedkoper maar wel heel lekker om te eten wat je thuis ook eet. Ecuador heeft namelijk een bijzonder groot assortiment groente en fruit. De eerste dag op de markt in Cuenca werd ik helemaal gretig van alle lekkere dingen, alles ziet er super super goed en vers uit. Op de markt scoren we wat tomaten, uitjes, knoflook en omdat we net vanaf de kust komen willen we eigenlijk ook een visje. Gelukkig is er ook een hele afdeling waar de hele kippen, varkens, koeien hangen en de vissen liggen. Wat zijn we blij dat we dit op het nippertje nog vinden! Super gelukkig kopen we voor 3 dollar 500 gram gambas. Dan hebben we voor nog geen 4 dollar een super maaltijd aangezien alles 25 of 5 cent kost op de markt, wel zo overzichtelijk! Zelfgemaakte rodesaus is zo goddelijk dat ik de gambas waar ik zo n trek in had allemaal aan Marijn geef. Vanuit het Panama zijn we opeens super gelukkig in Ecuador. Dit geluk is voor Marijn even onderbroken als hij s nachts wakker wordt en moet rennen naar de wc. (en de regel is, als je moet, dan moet je, en als je moet, moet je rennen!) Aan deze regel heeft Marijn zich ongeveer de hele nacht en halve dag gehouden. Om toch nog iets van de dag te maken en het gelukizalig gevoel terug te krijgen heb ik hem daarna meegenomen naar een heerlijke vrouwenfilm in de bios. Marijns dag kon niet meer stuk!

Naast dit heerlijke fiasco blijf ik even gretig als ik alle mooie lekkere dingen op de markt zie dus ik krijg Marijn zo ver om bieten te eten. Ik gelukkig, Marijn iets minder. Ook scoren we bijzondere witte met roze stippen-krieltjes die ook weer 25 cent zijn. voor 50 cent hebben wij weer een maaltijd! We zijn het niet eens over de bereiding van de bieten maar aangezien ik me op de een of andere reden rond kokenstijd altijd met andere dingen bezighoud, laat ik het aan Marijn over. 1 plus 1 is twee, bietjes niet te vreten, aardappeltjes, niet te vreten! (Mams? Hoe maak je bietjes klaar?)

Ondanks dit, houden we ons vast aan de regel, elke dag iets proeven/eten wat we niet kennen. Met andere woorden er zijn nog wel wat voorbeelden van zeer ongeslaagde maaltijden!

Maar, er zou toch ook wel iets leuks aan Ecuador zijn want we hebben het nog steeds gezellig. Het is koud, het is heel koud, er komt s avonds rook uit onze mond, het is hoog, het is anders, de mensen dragen super mooie gekleurde kleding, ze zijn super aardig, alles is 25 cent, de groente, het fruit, de bus noem maar op. (taxi daargelaten, die is 4x25 cent en de overnachting is 46x 25 cent!). We hebben besloten de kust te laten voor wat het is op Puerto Lopez na, de plek om walvissen te spotten. Speciaal hiervoor zijn we 2 nachten met de knapzak naar Puerto Lopez geweest. Met de boot 40 km de zee op, en ruim een uur later zien we de eerste moeders met kleintjes. Oehhh Ahhh en klikklikklik! Er is ons niets beloofd maar we krijgen een hele show, vinnetje hier, vinnetje daar, fontijntje hier fontijntje daar, 1,2,3,4 of 5 walvissen bij elkaar, iets verder weg en bizar (ENG) dichtbij en eentje slooft zich echt uit en springt omhoog (zoals in een film!!). Wat zijn die beesten groot! Heel indrukwekkend! Daarna krijgen we nog een tourtje op de poor mans galapagos en zijn wij blij als we de groepsgenoten die op DE galapagos zijn geweest zeggen dat het precies hetzelfde is! We spotten wat vogels, ik schiet natuurlijk weer overdreven veel plaatjes en daarna gaan we nog even snorkelen. We eten voor de 2e avond Ceviche en zijn blij dat we voorlopig niet meer naar de kust hoeven, Bergen, kommaarop!

Een 8 uur durende rit later zitten we in Cuenca en is het lekker koud. Een dagje buiten en s avonds gloeien er 4 gezonde rode wangetjes! (Dit is de avond waarop we gelukkig gambas eten!) Buiten dat de stad wel oke is, zijn er 2 dingen vanaf Cuenca op de 'To Do list': Parque nacional el Cajas en Inca pirca (in onze volksmond Incaprinca, veel leuker!) Na een dagje rondlopen en uitzoeken wat en hoe we in Cajas en Incaprinca komen wordt de voorbereiding getroffen. Een nieuwe rugzak is aangeschaft (wat betekend dat ik op mijn laptop, neusspray en reispilletjes alles uit mn gejatte rugzak weer bij elkaar gevonden heb), we eten pasta, kopen brood, en leggen de spullen klaar. Zaklamp, lucifers, O.B aanmaakblokjes, mes, regenbroek, dikke trui, thermo ondergoed, extra shirtje, GPS, water, chocola, snoepjes, nutella, warme pads (TOPPER JO MET DE BANNJO!) en niet te vergeten de camera. Er zijn 4 verschillende zeer onduidelijk manieren om in het park te komen. Wij gokken op 8 uur de bus en die blijkt uiteindelijk niet te gaan, de bus die wel langs komt wil ons niet meenemen en uiteindelijk stappen we een taxi in (4x25cent) naar de andere busterminal. Daar staat er een bus klaar en die rijdt ons langs de eerste ingang van het park, wel waarschuwt hij ons dat we er daar uit konden. Dus wij stappen uit bij de 2e ingang van het park. KOUDKOUDKOUD! Trek die jas en die regenbroek gelijk maar uit de tas. In de refuge kleden we ons gelijk maar om, betalen we entree, krijgen een kaart en informeren we ons over de best te nemen route. Lekker makkelijk 3 keuzes, route 1 of 2 of een combi...Die combi van route 1 en 2 kunnen we altijd gaan de weg nog bepalen dus wij starten met route 2 aangezien daar een uitzichtpunt is waar we tussen de 15 en 20 meren kunnen zien en we net 2 groepen hebben zien starten op route 1. Links af, meer aan de rechterkant, klein stukje weg en dan de groene stippen volgen. De start is op 3970m, de groene stippen, 4 uur en categorie muy dificil. We hebben eigenlijk vrij weining last van de hoogte maar als het klimmen begint blijkt dit te komen omdat het eerste gedeelte vrij vlak was. Het waait in elk geval lekker, we hebben koude handen en de capuchons zijn al op. Bij groene stip nummertje weet ik niet begint de uitdaging, 'moeten we om het bos heen? Of niet? Op de kaart staat van wel, maar dat kan toch helemaal niet.' 'Dan moeten we die hele berg over!??!?!' 'Het zal wel niet...' Niets blijkt minder waar, gewoon trouw de groene stippen volgen en ja die gaan de berg op, de wolken in. Inmiddels heeft Marijn het erg koud en begint de hoogte mee te spelen. Daar waar wij in elk geval een touwtje zouden spannen om je aan omhoog te trekken, moeten we het hier met handen en voeten doen. 'We zijn er bijna!' Even tanden op elkaar maar dan zijn we op de top. De top is voor ons in elk geval niet te zien maar gelukkig krijgen we een flinke show van wind en wolken die ons om de oren vliegen. Op de eerste top aangekomen is het 2 graden, waait het bijzonder hard en moeten we over de kam van de berg trouw achter de groene stippen aan. Daar waar wij hekjes zouden zetten vonden wij het veiligst om dicht op de stenen te blijven bij gebrek aan de hekjes en bij aanwezigheid van de wind. Vanaf achter me hoor ik 'zullen we die fotos even laten voor wat het is en gewoon zo snel mogelijk weg komen??' en 'Dit vindt hij niet leuk...' Ik geef toe, het was best spannend zonder zicht op de kam van een berg op 4272 m met een behoorlijke wind, het kwik inmiddels op nul en wolken die met een snelheid van 'weet ik niet' je om de oren vliegen. Het zo snel mogelijk weg komen lukt op een kleine obstakel na: de terugweg is even stijl als de heenweg. Glijdend, vasthoudens aan het 'gras' en zitten op onze kont komen we weer een beetje aan de juiste kant van de berg. We zitten even uit de wind en maken ons klaar voor de overteek door de hagel over een stukje hoogvlakte. Zo snel als mogelijk steken we over en komen we gelukkig weer een beetje onder de wolken. Marijn heeft het overleefd, is inmiddels weer op temperatuur en ik begin misselijk te worden. Ondanks dat we alweer behoorlijk gezakt zijn moet ik elke 5 min even zitten, een boertje laten, een slokje water nemen en de moed bij elkaar rapen door te gaan. Hoofdpijn, kou en misselijkheid Zeuren! Marijn neemt de koppositie over, ik haak in. Na 4,5 uur komt het meer weer in zicht en weten we dat we er bijna zijn. Een half uur later hangen we in een bushokje, schieten we het laatste plaatje en warm ik me op met de warmpads (YOOTJE!TOPPIE!!!). De schuddende, draaiende busrit neemt mijn misselijkheid raar genoeg weg, oogjes dicht en met ons 4 gloeiend rode wangetjes komen we langzaam op temperatuur.

De fotos komen later vanuit een plek met een werkende USB poort!